Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

intercessoris N M

  • 1 intercessor

        intercessor ōris, m    [1 CAD-], one who interposes, a mediator, surety: intercessorem quaerere: isto intercessore legati non adierunt, through his interference: rei malae.—An interferer, protester, adversary, preventer: stultitia intercessoris (of a tribune who exercises his veto): legis, L.
    * * *
    mediator; one who vetoes

    Latin-English dictionary > intercessor

  • 2 intercessio

    intercessĭo, ōnis, f. [intercedo], a coming between, intervention.
    I.
    Lit.:

    testium,

    Gell. 14, 2, 7.—
    II.
    Transf.
    A.
    An interposition, a becoming surety for one:

    mea intercessio parata et est et fuit,

    Cic. Att. 1, 4:

    intercessiones pecuniarum in coitionibus candidatorum,

    id. Par. 6, 2.—
    B.
    A fulfilment, performance, Cod. Just. 12, 22, 1; Cod. Th. 6, 28, 4. —
    C.
    An intervention, interposition, protest on the part of a tribune of the people, who annulled a decree of the Senate by his veto:

    cum intercessio stultitiam intercessoris significatura sit, non rem impeditura,

    Cic. Agr. 2, 12:

    intercessionem liberam relinquere,

    Caes. B. C. 1, 7:

    remittere,

    Liv. 38, 54:

    intercessionem facere pro aliquo,

    Gell. 7, 19:

    intercessionem suam interponere,

    Val. Max. 6, 1, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > intercessio

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»